Op naar ethiopie in mijn uppie

Gedaan met relaxen in Khartoum. Morgen reizen we in 2 dagen naar Gondar met onze eigen truck, jawel. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, maar toch, eerst zien morgen en dan geloven en meer cliches.
Wel zonder Bart dit keer, want die gaat helaas weer huiswaarts. Dus een beetje weemoedig gevoel.
Maar de laatste dagen in Khartoum hebben we samen nog wel erg genoten. Het was er bloedheet met een pittig zonnetje, dus waren we niet al te bloedfanatiek in het verkennen van de stad. Lekker in de schaduw met regelmatig een dip in het zwembad is ook niet verkeerd. We veroorzaakten dan wel wat opschudding bij de bouwvakkers op het dak, die steeds over de rand kwamen piepen naar die westerse vrouwen in een gewoon badpak.
Zelf zwemmen ze in boerkini of lange shorts. En waarschijnlijk ook nooit in hetzelde zwembad. In het hotel zit bv een healthcenter met sauna (Bart het woestijstof in uitgezweet) en massage en hairdresser area ( let op, kun je je haar dus niet laten knippen???), maar dat is exclusief voor mannen.
Een jeansbroek blijkt ook een ongebruikelijk kledingstuk, zeker voor vrouwen. Na al dat woestijnzand happen, wilde ik er nl een laten wassen, maar ik kon de juiste categorie niet terugvinden op de wasaankruislijst. De man van de receptie wist het ook niet en belde de wasserij voor een consult. Antwoord, ja het kon gewassen worden. Tja, dat wisten we natuurlijk ook wel, maar wat moesten we aankruisen ter identificatie van dit item? Tweede telefoontje, ja die categorie hadden ze inderdaad niet, dan maar als safaripakje voor mannen. Logisch weer natuurlijk.
We zijn nog wel naar de samensmelting van de witte en blauwe nijl geweest. Zit natuurlijk een politiecontrolepost bij en eerst mochten we de brug niet op, toen wel maar moesten beloven geen foto te maken. Wij braaf gedaan natuurlijk want de afgelopen dagen zijn al verschillende groepsleden opgepakt danwel afgevoerd met o.a een tuc- tucje. Echt stoer politievoertuig weer. 
Maar goed, we komen terug van de brug, vraagt die grapjurk van een politieman of we een foto gemaakt hebben. Nee natuurlijk niet, dat mocht toch niet. Of we dan geen camera hebben? Jawel. Ja, waarom maken we dan geen foto. Is het niet mooi soms? Wij dus weer terug voor een foto, die inderdaad niet eens mooi was. Communiceren,het blijft een kunst in dit beetje paranoide land met z'n lieve mensen.
Verder zijn we naar de soefitempel met de dansende derwisjen geweest. Fascinerend hoe die mensen helemaal opgaan in hun gebed van zang en dans. Voor ons wel raar dat het gebeuren omringd wordt door snackverkopers die vanaf de graven van het omringende kerkhof hun waar aanbieden.
Over handelswaar gesproken. Zelf ben ik van een bod aan Bart van 200 kamelen overgegaan naar een van 130 koeien, wat zou dat zeggen over mijn marktwaarde? Iemand enig idee wat de koeien en kamelen tegenwoordig doen?
Groetjes

Bart( voor de laatste keer) en Anke ( en we gaan nog niet naar huis, bijlange niet, bijlange niet enz...)