Toerist

De afgelopen dagen ongecompliceerd de toerist uitgehangen in Luxor en Aswan. In Cairo schijnen weer rellen uitgebroken  te zijn, maar daar merken we hier eigenlijk niets van. Wel is duidelijk dat er veel minder toeristen zijn dan eerst. De cruiseboten liggen hier bij trosjes leeg voor anker en ook eerder al, bij de piramides, waren er meer kamelen te bespeuren dan toeristen. Dat levert wel eens opdringerige verkopers op, al waren die er waarschijnlijk altijd al wel, maar nu nog  een graadje wanhopiger door de crisis. Maar eigenlijk komen we vooral vriendelijke mensen tegen die ons oprecht welkom heten in hun land en vertellen hoe blij ze zijn dat we er zijn.
Bart is bij de lokale kapper langsgeweest om zijn woestijnbaard te laten verwijderen. Zag er ook niet uit, hij schrok van de eerste de beste spiegel die hij tegenkwam, maar hij was het toch echt zelf. Er kwam nog een ingewikkeld touwtjesritueel aan te pas, maar dan heb je ook wat. Zijn wangen zijn nu super glad en zacht. Zelf ben ik ben gaan winkelen voor een Soedanproof outfit. Ze schijnen daar ondertussen ook van toeristen eigenlijk niets meer te willen zien. En dat in die bloedhete woestijn, mhm dat wordt nog wat. Uiteindelijk redelijk geslaagd, maar dat kostte nog wel wat moeite. Ze lijken hier alleen maar feestjurken te verkopen waardoor je je als een misplaatste kerstboom in de woestzijn voelt, ofwel van die zwarte tenten.
Over tenten gesproken. Ondertussen zijn we ook weer herenigd met onze truck, tenten en onze bagage. Joepie!
Alleen rijden we hiermee maar tot Aswan waar we overigens weer in een hotel slapen, dus de tenten blijven ongebruikt. In Aswan moeten we met de ferry het Nassermeer over naar Soedan. En passagiers en voertuigen gaan hier met verschillende boten. En omdat er in het verleden wel eens iets misgegaan is met de coordinatie van die twee (Tjiens dat kunnen we ons nu echt niet voorstellen) hebben ze alvast aan de overkant een andere truck laten klaarzetten. Waarmee we dan, gesteld dat hij er nog staat en heel is en zo, doorgaan tot Kaapstad.
In Luxor hebben we verder de tempel van Karnak, Luxor en Hatshpsut bezocht ( dat laatste schrijf je mogelijk anders, maar ik bedoel die beroemde vrouwelijke farao met baard, met dat plein voor de tempel waar in de jaren 90 al die toeristen neergeschoten zijn).
Verder zijn we afgedaald in enkele tombes in de vallei van de koningen  en hebben dit alles ook nog van boven aanschouwd vanuit een hete luchtballon bij zonsopkomst.  Toevallig, nou ja eigenlijk helemaal passend bij deze reis tot nog toe, stond er een westenwind en gingen we de Nijl over. Dat gebeurt volgens onze kapitein bijna nooit en is ook niet handig, want er is hier maar 1 brug en dat betekent flink omrijden voor de grondcrew om de ballon en ons weer terug te vinden. Normaal blijven ze op de westbank. Landen op de oostbank was dan ook een beetje zoeken. Tja welke afweging moet je maken.Uiteindelijk stevenden we af op een boomgaard, niet al te beste optie lijkt mij zo, maar  gelukkig wist de ballonkapitein na wat haarverschroeiend gemanoevreer ons toch nog op een pas omgeploegd pattattenveld te deponeren, ( wel even apeldoorn bellen voor de boer?) Het was echter echt een prachtige tocht met super uitzicht op alle bezienswaardigheden, nijlnatuur en het dagelijkse leven in de stad. Daken van flatgebouwen blijken erg in trek als kippenren of privevuilnisbelt.
In Aswan zitten we in een hotel met uitzicht op de Nijl, cfr bijgevoegde foto als dat gaat lukken. De ligging van dit stadje is echt idyllisch. Het groene nijllint omzoomd met palmbomen en rotseilandjes in het midden en daarachter hoge gele zandduinen. Ik kan me goed voorstellen dat Agatha Christie het geen straf vond om hier een tijdje te verpozen tijdens het schrijven van haar boek Death on the Nile.
Aswan is ook de uitvalsbasis voor
Abu Simbel. Indrukwekkend bouwsel en dat uit een tijd dat wij nog in grotten en hutten leefden. Maar ook daar geen toeristen meer. Onze hotelmanager moet nog even een update geloof ik. Bij de briefing kregen we immers te horen dat we vooral op tijd moesten vertrekken want er gaat maar twee keer per dag een konvooi die kant op. Nou bestond ons konvooi uit ons busje en welgeteld 1 andere auto. Het busje werd nauwgezet gecontroleerd op explosieven, maar onze rugtassen mochten ongezien naar binnen. Logisch. Kregen ook nog een bewaker mee, maar die lag de hele rit te slapen. Nog een tip van de manager, gelijk de toiletten bestormen want het hele konvooi moet natuurlijk na die rit van 3 uur door de woestijn en dat gaat allemaal van de tijd ter plekke af. Tja dat viel met ons mega konvooi wel te doen. In Abu Simbel zelf verwachtten ze blijkbaar ook zelf geen toeristen meer, want onze gids moest nog opgespoord en kwam na drie kwartier aanzetten.
Maar ondanks, of misschien wel juist door alle gedoe hebben we erg genoten van Egypte.
Morgen verdwijnen we  dan voor een tijdje in de black box Soedan.
Voor wie alvast een voorproefje van de ferry en Soedan wil bekijken, kunnen we de reportage van Joanna Lumley over de bronnen van de Nijl aanraden.
Dus waarschijnlijk tot over 2 weken. 
Vele groetjes,
Bart en Anke